O luns 1 de xuño, no verán de 1913, un mozo de 22 anos , Francisco Vales Villamarín, saíu de madrugada camiñando dende a súa casa, preto do Concello brigantino, en dirección ás Torres de Meiras ( Sada) , residencia de verán de Dna. Emilia Pardo Bazán.

Facendo todo o camiño a pé, parando para descansar e ler pasaxes do Quixote, chegando á hora do xantar aos xardíns do Pazo, onde é recibido pola Condesa.

Este foi, mentres estudaba Maxisterio en Santiago de Compostela, un dos primeiros e apaixonantes traballos desenvolvidos nas Saudosas Torres de Alborada nas súas vacacións de verán, como secretaria particular do escritor.

Este traxecto de Betanzos a Sada, cursiosamente o fixo en sentido contrario, de Fontán-Sada a Betanzos , moitos anos despois e en repetidas ocasións, estudando as rutas do Camiño de Santiago pola comarca brigantina.

É precisamente o estudo destas rutas o que leu ao ingresar na Real Academia de Belas Artes en 1957, é dicir, 44 anos despois daquela viaxe iniciática cara á Cultura e á Investigación.